बितेका मेरा दिनहरु किस्सा बनिसकेछ
मेरा जिन्दगीका घाउहरु अब दाग बनिसकेछ
कसलाई दोष दिऊँ दोषी कोही त हैन
नियतिको सामु झुक्नै पर्दोरहेछ आखिर
सबै फूलमा बहार आउनै पर्छ भन्ने के छ
मानिसका सारा इच्छा पुग्नै पर्छ भन्ने के छ
हर युगमा प्रीति यहाँ तड्पेर रोइ मर्छ
हर युगमा दिलको बाजी हारैमा टुंंगिन्छ
Biteka mera dinharu kissa banisakechha
Mera jindagika ghauharu aba dag banisakechha
Kaslai dosh dioo doshi kohi ta haina
Niyatiko samu jhuknai pardorahechha aakhir
Sabai phoolma bahar aaunai parchha bhanne ke chha
Maniska sara ichchha pugnai parchha bhanne ke chha
Har yugma priti yaha tadpera roi marchha
Har yugma dilko baji haraima tunnginchha
My old days are now but ridicule
In my life tainted are its wounds
Who to claim as no one is to blame
At the end one bows to inevitable fate
Do every flower need jovial blossom?
Do every human desire need satisfaction?
In every age thirsty love succumbs to death
In every age the heart looses to its own bet