गोधूलिमा हिँड्ने एउटा जीउँदो मान्छे
संसारलाई फेर्छु भन्थ्यो आफैं फेरिएछ

मझेरीको अँध्यारोलाई खाल्टो खनी पुर्छु भन्थ्यो
उनी आउने पूर्णिमालाई जुनीभरि कुर्छु भन्थ्यो
अँध्यारोको अङ्गालोमा आफैं बेरिएछ
संसारलाई फेर्छु भन्थ्यो आफैं फेरिएछ

मौसम साह्रै उजाडियो पालुवा झैं झुल्छु भन्थ्यो
मेरो जन्म मेरो होइन अरु निम्ति फुल्छु भन्थ्यो
पुरानो त्यो हिसाब–किताब सबै केरिएछ
संसारलाई फेर्छु भन्थ्यो आफैं फेरिएछ