मलाई नजरको इसारा नदेऊ
मलाई अधरको पुकारा नदेऊ
बरु आँसु देऊ, अँजुली म थापूँ
अँगालो फिँजाई कुनै लोभ नदेऊ
यो तृष्णाको नाता कति टिक्न सक्छ ?
यो शीतको बिहानी कति खेल्न सक्छ ?
तिमीमा जब यो मधुमास नहोला
तिम्रै हात म छोडूँ— के यो सह्य होला ?
यो प्रीतिको बन्धन कुनै खाल हैन
यो मन हो; बिकाऊ कुनै माल हैन
बटुलेर तिर्खा म कुन प्यास मेटूँ ?
अँधेरो जँघार यो कसोरी म हेलूँ ?
तिमी मस्किदिन्छ्यौ सबै मात पिएझैँ
सधैँ होस हराई म कुन बास भेटूँ ?
हो यात्रा यो जीवन, कुनै खेल हैन
यो मन हो; भदौरे कुनै भेल हैन
Malai najarko isara nadeu
Malai adharko pukara nadeu
Baru aansu deu, anjuli ma thapu
Angalo phinjai kunai lobh nadeu
Yo trishnako nata kati tikna sakchha?
Yo shitko bihani kati khelna sakchha?
Timima jab yo madhumas nahola
Timrai hat ma chhodun— ke yo sahya hola?
Yo pritiko bandhana kunai khal haina
Yo mana ho; bikaoo kunai mal haina
Batulera tirkha ma kuna pyas metu?
Andhero janghar yo kasori ma helu?
Timi maskidinchhyau sabai mat piejhai
Sadhai hos harai ma kuna bas bhetu?
Ho yatra yo jeevan, kunai khel haina
Yo mana ho; bhadaure kunai bhel haina