पोखिएर घामको झुल्का भरी संघारैमा
तिम्रो जिन्दगीको ढोका खोलूँ-खोलूँ लाग्छ है
सयपत्री फूलसितै फक्री आँगनमा
बतासको भाका टिपी बोलूँ-बोलूँ लाग्छ है
कति-कति आँखाहरू बाटो छेक्न आउँछन्,
परेलीमा बास माग्न कति आँखा धाउँछन्
यति धेरै मानिसका यति धेरै आँखाहरू
मलाई भने तिम्रै आँखा रोजूँ-रोजूँ लाग्छ है
उँडू-उँडू लाग्छ किन, प्वाँख कहिले पलायो,
मनको सङ्लो तलाउको पानी कसले चलायो
आफैंलाई थाहा छैन कसलाई थाहा होला
त्यसैले त तिमीसित सोधूँ-सोधूँ लाग्छ है
Pokhiera ghamko jhulka bhari sangharaima
Timro jindagiko dhoka kholun-kholu lagchha hai
Sayapatri phulasitai phakri aanganama
Batasko bhaka tipi bolun-bolu lagchha hai
Kati-kati aankhaharu bato chhekna aaunchhan,
Parelima bas magna kati aankha dhaunchhan
Yati dherai maniska yati dherai aankhaharu
Malai bhane timrai aankha rojun-roju lagchha hai
Undu-undu lagchha kina, pwankha kahile palayo,
Manako sanlo talauko paani kasle chalayo
Aaphailai thaha chhaina kaslai thaha hola
Tyasaile ta timisit sodhun-sodhu lagchha hai