Sime Bhoome - Durga Kharel

ए, सिमे-भूमे ! संसारै धुमेँ
भेदिन कोही पाउमा छुने
जो पनि ताप्छ बलेकै आगो
निम्छाको निम्ति क्वै छैन रूने

मायेमा पनि छैन रे हक
पानीमा पनि ला' कै छन् रोक
निलेर हावा वाँचिन्न क्यारे
पेटमा बल्छ आगो झैँ भोक

जिन्दगी भा'छ पीरमा बाँकी
के गरुँ अब बाँच्नको लागि ?
सहने पनि सीमा त होला
रहेन ठाँउ भाग्नको लागि

बोलेन कोही तिमी त बोल
चिम्लेका आँखा अब त खोल
म भोकै पर्दा नसुन्ने देउता
कि, तिम्रो पनि आफ्नै छ मोल?

E, sime-bhume ! Sansarai dhume
Bhedina kohi pauma chhune
Jo pani tapchha balekai aago
Nimchhako nimti kwai chhaina rune

Mayema pani chhaina re hak
Paanima pani la' kai chhan rok
Nilera hawa wanchinna kyare
Petma balchha aago jhai bhok

Jindagi bha'chha pirma baki
Ke garu aba banchnako lagi ?
Sahane pani sima ta hola
Rahena thanu bhagnako lagi

Bolena kohi timi ta bol
Chimleka aankha aba ta khol
Ma bhokai parda nasunne deuta
Ki, timro pani aaphnai chha mol?