फूलको तरेलीबाट
एउटा फूल ओइली झर्दा
सबै फूल झरे जस्तो लग्यो
नियालेर फेरि हेर्दा
कोपिला सबै नाँची रहेछन्
तन्द्राबाट झस्कि उठे
संसारै नै हाँसी रहेछन्
मुटुभरि माया तिम्रो
छल्किएर पोखिइ गयो
सबैलाई बाँटुभन्दा
परेलीमै अल्झी गयो
सम्झनाको झरीमा
मुना पलायो आशाको
अभागीलाई कहाँ जुर्थ्यो
भेल चल्यो निराशाको
सबैलाई अङ्गाली
हाँस्ने प्रयास गर्दा
टुटेको मनलाई फेरि
बाध्ने शाहस गर्दा
खोलिदिए मुटु दाङ्गै
संसारै अटाउने
तर पनि खाली खाली
लाग्छ यहाँ किन
अधुरो छ सबै आज
फेरि तिमी बिना
Phoolko tarelibata
Euta phool oili jharda
Sabai phool jhare jasto lagyo
Niyalera pheri herda
Kopila sabai nanchi rahechhan
Tandrabata jhaski uthe
Sansarai nai hansi rahechhan
Mutubhari maya timro
Chhalkiera pokhii gayo
Sabailai bantubhanda
Parelimai aljhi gayo
Samjhanako jharima
Muna palayo aashako
Abhagilai kaha jurthyo
Bhel chalyo nirashako
Sabailai angali
Hansne prayas garda
Tuteko manalai pheri
Badhne shahas garda
Kholidie mutu dangai
Sansarai ataune
Tara pani khali khali
Lagchha yaha kina
Adhuro chha sabai aaja
Pheri timi bina