सात कक्षाको सानो भाइले भन्यो मसित
गाउनोस् दाजु हाम्रा प्यारा राजबन्दीको गीत
मैले सोधेँ किन गाउने राजबन्दीको गीत
उसले भन्यो म बाँच्दछु तिनकै सपनासित
उसले भन्यो देशको मलाई औधी माया लाग्छ
दु:खी गरिब जनताको औधी खातिर लाग्छ
तिनको सृुखदु:ख मलाई बाँढ्न मन लाग्छ
राजबन्दी झैँ निडर भई बाँच्न मन लाग्छ
सानो–सानो उसको जीउ हँसिलो त्यो मुहार
चराजस्ता निडर आँखा फराकिलो निधार
थोत्रो तर सफा लुगा उसको शरीरमा
मानौं एउटा सुन्दर फूल हो मध्य खडेरीमा
Sat kakshako sano bhaile bhanyo masit
Gaunos daju hamra pyara rajabandiko geet
Maile sodhe kina gaune rajabandiko geet
Usale bhanyo ma banchdachhu tinakai sapanasit
Usale bhanyo deshko malai audhi maya lagchha
Du:khi garib janatako audhi khatir lagchha
Tinako sriukhadu:kh malai bandhna mana lagchha
Rajabandijhai nidar bhai banchna mana lagchha
Sano–sano usako jiu hansilo tyo muhar
Charajasta nidar aankha pharakilo nidhar
Thotro tara sapha luga usako sharirma
Manau euta sundar phool ho madhya khaderima